روانشناسی مُدرن

كار زياد و خسته‌كننده

دلايل زيادي براي استرس‌ها و ناراحتي‌هاي خانوادگي وجود دارد. افراد دائم در حال كار كردن هستند و حتي گاهي فردي مجبور مي‌شود چندين كار مختلف را انتخاب كرده تا بتواند هزينه‌هاي خانواده خود را تامين كند. كار كردن طولاني‌مدت مي‌تواند پدر و مادر را خسته و تحريك‌پذير كند.

كودكان هم از اين وضعيت خسته مي‌شوند، هميشه وقتي خواب هستند از مهدكودك به خانه برمي‌گردند و فرصتي براي بودن كنار خانواده را ندارند. بچه‌هايي هم كه سن‌شان كمي بيشتر است ممكن است در پاسخ به گرفتاري هميشگي والدين برخوردي منفي از خود نشان دهند. با اين شرايط اگر محيط خانه سرشار از استرس باشد، همه اعضاي خانواده درگير عواقب آن خواهند شد. همه آنها ممكن است تحريك‌پذير و آماده پرخاشگري شوند. حتي ممكن است آنها بدون اين‌كه خود متوجه باشند و بخواهند باعث دلخوري و ناراحتي يكديگر شوند.

شرايط زندگي كه تغيير نمي‌كند. كار و گرفتاري هم كه مساله جديدي نيست. اما چرا ما عادت كرده‌ايم وقتي با غريبه‌ترها برخورد مي‌كنيم نقابي به چهره زده، خستگي و ناراحتي‌هاي خود را پنهان كنيم؟ دليل اين كار اين است كه همه ما مي‌خواهيم تاثيري خوب و مثبت بر ديگران داشته باشيم و آنها ما را فردي خوش برخورد و مثبت بشناسند. اما متاسفانه گاهي به اشتباه تصور مي‌كنيم وقتي در خانه هستيم بايد آنقدر راحت برخورد كنيم كه تمام خستگي‌ها و بي‌حوصلگي‌هاي خود را نشان دهيم.

درست است، بايد در خانه و ميان اعضاي خانواده احساس راحتي كنيم، اما به خاطر داشته باشيم كه آنها هم درست مانند غريبه‌ها سزاوار احترام و توجه ما هستند. بايد همانقدر كه مراقب رفتارمان با ديگران هستيم، به اعضاي خانواده خود هم توجه كنيم.

اعضاي خانواده در هر سن و سالي كه باشند، بدون هيچ قيد و شرطي يكديگر را دوست دارند. اما چرا، برخي افراد تصور مي‌كنند احترام گذاشتن تنها براي غريبه‌هاست و تنها غريبه‌ها هستند كه سزاوار احترام ما هستند. آنها با همكاران، همسايه‌ها، دوستان و ساير افرادي كه مي‌بينند و مي‌شناسند، مهربان و مودب هستند. اما با نزديك‌ترين افرادي كه در زندگي دارند، يعني همان اعضاي خانواده بي‌احترام و ناشايست برخورد مي‌كنند. اگرچه بايد با دوستان و آشنايان هم بدرستي برخورد شود، اما اعضاي خانواده هم مستحق همان احترام هستند. پس چرا اين كار براي برخي افراد تا اين حد دشوار است؟ به نظر اين گروه افراد، احترام گذاشتن مانند حفظ ادب نبايد در خانه و ميان اعضاي خانواده وجود داشته باشد. گاهي بدتر از اين هم مي‌شود، ممكن است كسي تصورش اين باشد كه احترام گذاشتن به اعضاي خانواده باعث دور شدن آنها از يكديگر مي‌شود. گاهي هم افراد تصور مي‌كنند، آنها چنان يكديگر را دوست دارند كه هر اشتباهي را مي‌بخشند. در نتيجه هرگونه بي‌ادبي و بي‌احترامي قابل بخشش است. اگرچه ممكن است آنها بتوانند پس از برخوردي نامناسب يكديگر را ببخشند، اما بايد بدانند كه هيچ‌كس حق چنين برخوردي را ندارد. در هر صورت، هميشه بايد بدانيد و به ساير اعضاي خانواده هم آموخته و يادآوري كنيد كه احترام جزو اساسي آداب معاشرت در خانواده است. آن را ناديده نگيريد.

اشتباه نكنيد! لازم نيست هميشه ديگر اعضاي خانواده را تاييد كنيد و با آنها موافق باشيد تا بتوانيد احترامتان را به آنها نشان دهيد. مي‌توانيد در كمال ادب و احترام مخالفت يا تفاوت ديدگاه خود را ابراز كنيد و نظر خود را در مورد آن موضوع بگوييد. البته نظرات ديگر اعضاي خانواده را نيز بپذيريد و به آن احترام بگذاريد حتي اگر موافق آن نيستيد.با رعايت ادب و احترام در محيط خانواده نه‌تنها از يكديگر دور نمي‌شويد، بلكه پيوندهاي ميان شما محكم‌تر خواهد شد. بنابراين با برخورد مناسب خود اين نكته مهم را از همان دوران كودكي به فرزندانمان بياموزيم.